In 1992 heb ik Michael A. Smith leren kennen tijdens een reis die ik door de Verenigde Staten maakte. Hij had toen een grote retrospectieve tentoonstelling in het ‘International Museum of Photography at the Eastman House in Rochester, New York’. Ik bezocht die tentoonstelling bij toeval; nadat ik enkele foto’s gezien had realiseerde ik me dat ik naar contactafdrukken keek; de detaillering en de prachtige toonschaal fascineerden me. Michael maakte ze in 3 formaten: 8×10″, 8×20″ en zelfs 18×22″. Ik bezocht hem en zijn vrouw, de fotografe Paula Chamlee, tijdens diezelfde reis in 1992, in zijn huis in Ottsville, in de buurt van New York.

In 1993 zijn we met zijn drieën door Canyonlands (Utah) getrokken. In de daaropvolgende jaren hebben we elkaar met grote regelmaat gezien, in de VS en Europa. Zowel Michael als zijn vrouw Paula waren toegewijde ‘grootformaat-gebruikers.’ Michael heeft zijn kennis altijd gedeeld; van hem heb ik geleerd met een 8×20″ camera om te gaan, grote negatieven te ontwikkelen, pyro-ontwikkelaar te gebruiken, de klassieke Weston-ontwikkelaar. In 1993 heb ik zelf een serie foto’s in Antwerpen gemaakt met een 12×20″ camera – een formaat dat ik al eerder bestudeerde in het werk van Art Sinsabaugh – nu een vrijwel vergeten fotograaf.

Michael is op 16 november 2018 gestorven aan de gevolgen van een hersenbloeding; hij is 77 jaar geworden.

In onderstaande video, uit 1993, een jaar nadat ik hem voor het eerst ontmoette, wordt Michael geïnterviewd door Kent Gunnufson. Als je doorklikt op ‘watch on vimeo’ word je doorgestuurd naar de juiste plek.